Al-Anon
Inzicht in onszelf en in alcoholisme
Dit is een brochure van de Al-Anon familiegroepen © AL-ANON FAMILY GROUPS HEADQUARTERS, INC. 1979
INZICHT IN ALCOHOLISME
De Amerikaanse Medische Vereniging erkent alcoholisme als een ziekte die gestopt kan worden, maar die niet geneest. Eén van de symptomen is een onbedwingbare drang tot drinken. Alcoholisme is een voortschrijdende ziekte. Zolang alcoholisten blijven drinken, zal de drang tot drinken groter worden. Als de ziekte niet wordt tegengehouden, kan ze eindigen in waanzin of dood. De enige manier om alcoholisme te stoppen, is geheelonthouding.
Alcoholist is men voor het leven. De meeste experts gaan ermee akkoord dat alcoholisten, zelfs na jaren van nuchterheid, nooit meer hun drinken onder controle kunnen houden wanneer zij opnieuw beginnen te drinken. Momenteel bestaan er voor alcoholisten vele behandelingen met kans op succes. De "Anonieme Alcoholisten " zijn het best bekend en veruit het meest doeltreffend. Alcoholisme is niet langer een hopeloze toestand, vooropgesteld dat die onderkend en behandeld wordt.
Alcoholisten vindt men in alle lagen van de bevolking... Slechts drie tot vijf procent van de alcoholisten zijn landlopers of herrieschoppers. De anderen hebben familie, vrienden en werk en leiden een tamelijk normaal leven. Hun drinken beïnvloedt echter een deel van hun leven. Hun gezinsleven, hun sociaal leven of hun werk kan eronder lijden, misschien wel alle drie. Een alcoholist is iemand voor wie het drinken een voortdurend en groeiend probleem veroorzaakt in ieder aspect van zijn/haar leven.
Alcoholisten drinken omdat zij denken dat ze moeten drinken. Zij gebruiken alcohol als steun en als vluchtmiddel.
Zij lijden emotioneel en gebruiken alcohol om die pijn te onderdrukken. Het is zelfs mogelijk dat zij zo afhankelijk worden van alcohol dat ze ervan overtuigd raken niet meer zonder te kunnen. Dat is obsessie.
Zodra sommige alcoholisten het zonder alcohol trachten te stellen, zijn de ontwenningsverschijnselen soms zo overweldigend dat ze opnieuw beginnen te drinken. Dit lijkt hen de enige manier om van de kwelling verlost te worden. Dit is verslaving
De meeste alcoholisten zouden liever sociale drinkers zijn. Zij besteden veel tijd en moeite aan pogingen om hun drinken onder controle te houden, om zoals anderen te kunnen drinken. Zij proberen bv. alleen in het weekend te drinken of zich aan één bepaalde drank te houden. Ze hebben echter nooit de zekerheid het hierbij te kunnen laten, zelfs als ze dit willen. Uiteindelijk worden ze dronken, ondanks het voornemen het niet te worden. Dit is dwangmatigheid.
Eén van de kenmerken van deze ziekte is dat de patiënten niet geloven dat ze ziek zijn.
Er is hoop op herstel wanneer ze in staat zijn te aanvaarden dat ze hulp nodig hebben, dat ze wensen te stoppen met drinken en bereid zijn te erkennen dat ze het probleem niet alleen aankunnen.
INZICHT IN ONSZELF
Alcoholisme is een "gezinsziekte". Dwangmatig drinken beïnvloedt niet alleen de drinker maar ook zijn omgeving; vrienden- en werkkring, kinderen, ouders, liefdesverhouding en huwelijk. Allen lijden onder de gevolgen van het alcoholisme. Het zijn de naaste verwanten van de alcoholist die het meest door zijn ziekte beïnvloed worden. Zij die het meest om hem geven, worden het meest aangegrepen door zijn gedrag en reageren erop.
Zij merken dat het drinken uit de hand loopt en trachten het onder controle te houden. Zij schamen zich voor scènes in het openbaar, maar thuis proberen ze ermee te leven. Het duurt niet lang voor zij gaan denken dat het hun fout is en zij nemen de pijn, angst en schuldgevoelens van de alcoholist over. Zij worden ook ziek.
Deze mensen, die het goed bedoelen, beginnen te tellen hoeveel drankjes de andere persoon neemt. Ze gieten dure drank weg, doorzoeken het huis naar verborgen flessen en luisteren naar het geluid van bierblikjes die geopend worden. Hun hele denken is gericht op hetgeen de alcoholist doet of niet doet en hoe ze hem/haar van de drank kunnen afhouden. Dat is hun obsessie.
Het is pijnlijk te zien hoe iemand zich langzaam maar zeker dood drinkt.
Terwijl de alcoholist zich niets schijnt aan te trekken van de rekeningen, het werk, de kinderen, zijn/haar gezondheidstoestand, begint de omgeving zich zorgen te maken. Ze begaan de fout alles te willen overnemen. Ze regelen alles, maken excuses, vertellen leugentjes om verbroken relaties te herstellen en ze maken zich steeds meer zorgen. Dat is hun overbezorgdheid.
Vroeg of laat maakt het gedrag van de alcoholist de mensen uit zijn nabijheid kwaad. Zij beseffen dat de alcoholist geen verantwoordelijkheid opneemt, dat hij liegt, dat hij hen gebruikt. Zij krijgen het gevoel dat de alcoholist niet van hen houdt en ze willen terugslaan, hem straffen, hem laten boeten voor de pijn en de frustraties veroorzaakt door zijn ongecontroleerd drinken. Dat is hun woede.
Diegenen die samenleven met de alcoholist verdringen de werkelijkheid. Zij aanvaarden beloften, zij geloven, zij willen geloven dat het probleem van de baan is bij elke periode van nuchterheid. Zelfs als hun gezond verstand hun vertelt dat er iets misgaat met het drinken en denken van de alcoholist, verdringen zij dat besef en hun gevoelens. Dat is hun ontkenning.
Voor diegenen die een deel van hun leven met een alcoholist doorgebracht hebben, wordt de grootste schade mogelijk veroorzaakt door het knagende gevoel dat zij ergens gefaald hebben, dat zij helemaal niet tegen de situatie opgewassen waren, niet aantrekkelijk genoeg en niet handig genoeg om dit probleem voor diegene die ze liefhebben op te lossen. Ze denken dat het komt door dingen die ze wel of niet deden. Dit zijn hun schuldgevoelens.
Wij, die ons tot AI-Anon hebben gewend, deden dit vaak uit wanhoop, niet langer in staat om in de mogelijkheid tot verandering te geloven, niet meer in staat om door te gaan zoals voordien. Wij voelden ons beroofd van een liefhebbende partner, overladen met verantwoordelijkheden, nutteloos, onbemind en alleen. Sommigen onder ons zijn zelfs arrogant, zelfgenoegzaam, egocentrisch en dominerend, maar we komen omdat we dringend HULP nodig hebben. Alhoewel we misschien naar AlAnon gedreven werden door het gedrag van een vriend-, echtgenoot-, kind-, broer-, zus- of verwant- alcoholist, ontdekken we dat ons eigen denken moet veranderen alvorens succesvol de dagelijkse problemen te kunnen aanpakken.
In Al-Anon leren wij afrekenen met onze obsessie, onze overbezorgdheid, onze woede, onze ontkenning en onze schuldgevoelens. Het is via deze gemeenschap dat we onze emotionele lasten verlichten door onze ervaringen, sterkte en hoop te delen met anderen. Langzamerhand komen we in de vergaderingen tot het besef dat de meeste van onze ongemakken voortkomen uit onze houding. We trachten deze houding te veranderen, leren over onze verantwoordelijkheden tegenover onszelf, ontdekken gevoelens van eigenwaarde en van liefde en groeien geestelijk. De nadruk wordt verlegd van de alcoholist naar ons eigen leven, dat we wel in de hand hebben.
Hoe kan je jezelf helpen": Als je voelt datje leven sterk beïnvloed werd door het drinken van iemand anders, dan ben je welkom op een Al-Anon- of een Alateen-bijeenkomst. Daar kan jouw vooruitgang op je eigen manier, op je eigen tempo tot stand komen.