Eerste Stap

Wij hebben toegegeven dat we machteloos stonden tegenover alcohol - dat ons leven stuurloos was geworden.

juni 2001

Eerste Krampachtige Stap

Want 't ging niet vlot. Naar AA komt ieder alcoholist op zijn manier, er worden geweldige verhalen over verteld. Voor mij is dat niet echt de eerste stap, het is geen spectaculair verhaal.
Het is wel toegeven dat ik machteloos sta tegenover de alcohol en dat mijn leven stuurloos is. En dat heb ik echt niet toegegeven tijdens die eerste vergadering, en ook niet tijdens de tweede. In AA spreken ze van achterpoortjes. Zolang die open staan is er geen sprake van de eerste stap. Ik mocht in de groep een 12de stap doen, ze namen mij mee… en ik had zelfs de eerste niet gezet. De stappen staan in een bepaalde volgorde, maar 't schijnt ook dat het een wiel is, er is niet echt een begin en een einde. Vele AA'ers zetten pas de eerste stap na eens 'goed te hervallen'. Voor mij is dat zelfs geen hervallen... het is de weg naar de eerste stap. Hink, stap, sprong, glijden en vallen.
In het begin is de eerste stap gelijk aan de eerste pint laten staan. Dat blijft natuurlijk zo. Ik denk dat ik er in lukte uit koppigheid. Gelukkig was ik nu voor één keer koppig voor iets dat goed was. Ik wende ook al mijn andere slechte eigenschappen aan om nuchter te blijven, zoals hoogmoed... zij kunnen dat en ik niet... dat zullen we nog wel eens zien! En mijn egoïsme... alles moest wijken voor mijn besluit. Jaloers, dat zij het kunnen, en jaloers op de periode dat die old-timers er bij waren. Ik vrees dat ik slaagde doordat ik een arsenaal gebreken had (heb).
En ik liet die eerste staan...
Het vervolg van het verhaal ga ik vertellen bij het vervolg van de stappen, want 't is nog niet gedaan hé.

januari 2003

Wanneer het januari is en het over de eerste stap gaat lees ik verhalen over allerhande ‘dingen’ die gebeurden in de periode voor AA. Het is eigenaardig maar ik heb het niet gemakkelijk om daarover te vertellen, ik vind het voor mezelf veel interessanter te onderzoeken wat ik er van terecht bracht na die fameuze dag dat ik voor ’t eerst wakker werd en bedacht: ‘gisteren heb ik het 24u vol gehouden en ik voel me goed!’
Dat gevoel wilde ik elke dag ervaren, net als die eerste alcoholroes, die ook geweldig was en telkens opnieuw wilde evenaren (wat niet lukte).
Het is in feite een eentonig verhaal van dagelijks drinken, ik dacht dat het zo hoorde en dat het plezant was, en dat is het wel ooit geweest. Ik herinner mij de periode dat ik nog niet dronk, zo ongeveer tot mijn 18de, vervolgens ben ik er een jaar of tien goed tegenaan gegaan met als gevolg een eerste maal gezondheidsproblemen waardoor de angst me te pakken had en ik een jaar of vijf dagelijks ‘sociaal’ dronk. Mijn eerste relatie liep stuk en ik had reden en de gelegenheid om opnieuw stevig te drinken. Ik begon een tweede relatie, ditmaal met iemand die er even stevig tegenaan ging dan ik. We hebben het een jaar of vijf vol gehouden. Ik raakte mijn job kwijt en mijn vriendin werd ernstig ziek. We stopten 11 maand! Ik vond werk en dronk niet tijdens de dag, mijn vriendin deed ook haar best...
Stilaan ging het naar de laatste crisis toe waarbij de details niet zo belangrijk zijn. Twee van de drie G’s waren zo goed als bereikt (Gevang, Gekkenhuis, Graf).
Ik belde AA. Ze kwamen en ik ging mee. Mijn vriendin kwam na enkele maanden uit het ziekenhuis en ik nam haar mee. Door alcoholvergiftiging had ze een verlamming opgelopen en we hadden een rolstoel-AA-er.
Toen het eerste jaar AA rond was, was ik zover de eerste stap te erkennen. Ik begon te geloven en had vertrouwen dat het goed zou komen.
Tot vandaag zijn we beide nuchter en wel zo dat het vandaag de beste dag in mijn leven is.
Een eerste stap voor twee schrijven is niet evident maar het drinken en stoppen is zo voor ons twee in elkaar verweven dat het vandaag niet anders kan.

januari 2005

Ik begrijp dat je in spanning zit, oeioei, ik was ook niet fier toen.
Je hebt wel het voorrecht reeds geruime tijd via de berichtjes hier min of meer te weten wat je te wachten staat. Ik had er geen flauw idee van, er waren twee mensen bij mij op bezoek geweest, ze waren erg vriendelijk, maar leken in 't geheel niet op mij. 't Waren precies twee mislukte pastoors.
En ze zagen er ook goed uit, ik was er zeker van dat die gasten nooit ofte nimmer een kroegentocht meegedaan hadden. In mijn opinie was een noveen een week drinken en voor hen waarschijnlijk een week naar een kapelletje gaan.
Ze zouden mij ook komen halen en ik wilde ook niet, ik wist de weg.
Maar dom waren ze beslist niet en ze waren niet te vermurwen, ze zijn gekomen en namen me mee (eerlijk gezegd denk ik niet dat ik anders geweest zou zijn).

Nu moet je weten dat ik gedronken had tot de vooravond van hun bezoek, dat was een donderdag en dat de eerste vergadering dinsdag was, ik had niet meer gedronken het was dus mijn vijfde dag. Toch weet ik absoluut niet meer wat er gezegd werd, echt waar, geen woord. Ik herinner mij hoe het lokaaltje eruit zag, maar dat zal ook een illusie zijn want het ziet er vandaag nog precies hetzelfde uit dus reiken mijn herinneringen waarschijnlijk niet verder dan een week.

Das dus jammer, ik kan je niet helpen. Ik weet alleen dat ik sinds die dag niet meer dronk, dat ik elke week ging, na een jaar twee maal in de week en nu drie tot vier maal. Er is steeds meer werk aan mij.

Er is natuurlijk wel het één en ander dat ik leerde.

Het eerste en voor jou momenteel het belangrijkste is dat in AA een nieuweling het recht heeft op alle hulp. Je moet absoluut niets. Tracht nuchter te zijn, dag per dag, ga elke week naar de vergadering en luister zo veel mogelijk. Ik weet van mijn eigen eerste stappen niet veel meer maar heb reeds tientallen andere zien beginnen, en jammer genoeg mislukken de meeste.

Iemand vertelde mij, toen ik aan tafel zat: 'kijk links en kijk rechts, dat zijn diegene die gaan hervallen, zorg ervoor steeds in het midden te zitten.'
AA is hard, soms wordt het te mooi voorgesteld. Ga, blijf gaan en luister.

Na een tijdje ben je nieuweling af. Die tijd kan enkele maanden zijn, of enkele jaren. Je bepaalt het zelf. Pas dan 'moet' je wat gaan doen, ttz een ander alcoholist helpen zoals ze jou geholpen hebben. Helpen terwijl je zelf hulp nodig hebt lukt niet, brengt spanning en je zit niet meer in het midden.

Dat leer ik door anderen te zien, waarschijnlijk heb ik geluk gehad, mijn Hoger Macht heeft beslist dat AA mij nog een tijdje nodig heeft en ik zal verder mijn best doen dat het zo blijft.

Ga gerust naar die vergadering, het wordt de beste dag van je leven.

Dsv

september 2009

Goede morgen Stoppers, vandaag wordt het de beste dag van mijn leven, ik voel dat.

Het regent, dus moet ik niet in de tuin werken.

Gisteren een goede vergadering gehad, we deden de eerste stap, zonder nieuweling en dat is altijd speciaal, het hoeft dan niet over het drinkersverleden te gaan, die verhalen kennen we van elkaar, het ging over hoe de eerste stap vandaag beleven.

Sta ik nog steeds machteloos tegenover de drank? Wanneer ik voor mezelf spreek dan weet ik dat ik wekelijks mijn vergaderingen nodig heb om aan de hand van de nodige voorbeelden niet te gaan vergeten van waar ik kom. Ik ben bijna zeker dat ik zonder die voorbeelden vrij snel zou gaan denken: ‘zo erg was het allemaal niet’

Maar nog belangrijker is dat ik in de eerste stap toegeef dat mijn leven stuurloos was. Misschien heb ik nu het idee dat het vandaag allemaal best mee valt en dat ik de dingen onder controle heb maar ik ben voor 1000% zeker dat ik in de loop van de laatste jaren heel erg stuurloos zou geweest zijn zonder mijn groep.

Ik ben heel zeker dat ik zonder mijn wekelijkse vergadering nooit zou in staat zijn om dagelijks een beetje meditatie en gebed te onderhouden, ik zou mijn kalmte verliezen, ik zou mij gaan wagen aan cafépraat, ik zou op een vervelende manier de plezante uithangen, ik zou vergeten om de mensen te doen lachen door mijn eigen stommiteiten en proberen iedereen op mijn hand te krijgen op de kap van een (in mijn ogen) sukkelaar. Al mijn slechte oude gewoontes zouden zich rap aansluiten bij die waar ik nog mee zit en dat is al ruim genoeg :-)

Dankzij de eerste stap weet ik dat ik voor de rest van mijn leven mijn groep ga nodig hebben, daarom is het goed dat na de twaalfde de eerste komt en niet de dertiende.

Dsv

september 2018

Een hele stap verder in de tijd, al is het als gisteren wanneer ik de verhalen herlees. Mijn eerste stap in het lokaaltje was nog een tijd voor het bovenste verhaal, op 6 juni 1996, we betaalden nog in Franken en mochten nog overal roken... een pakje sigaretten kosten toen 1€ en nu 7-8€ en pint was ook rond 1€ en nu 1,7€. Blijkbaar is het bier beterkoop geworden.

De herinneringen aan die eerste periode zijn vaag, sommigen in de groep weten nog alles haarscherp, ze doen dan ook regelmatig hun verhaal, er zijn er bij die ik een paar honderd keer gehoord heb. Maar voor de nieuwelingen blijven ze boeiend.

Alcohol is geen probleem meer, het zegt mij absoluut niets meer. Toch blijf ik naar de groep gaan, het tweede deel van de eerste stap gaat over stuurloosheid en regelmatig moet er serieus bijgestuurd worden. Het doornemen van de twaalf stappen is een gewoonte geworden, maar ze blijven nuttig.

Ik keek op tegen de old-timers van de groep toen ik er aan kwam, voor een groot deel dank ik mijn nuchterheid aan hen. Ook zij bleven komen en sommige zitten er nog. De groep heeft mij nuchter gekregen en nuchter gehouden en daar wil ik iets voor terug doen.

Er is heel wat gebeurd in die + 21 jaar, ik mag er niet aan denken hoe het zou gelopen zijn zonder mijn erkenning van mijn nederlaag en de stap naar AA. Het leven blijft voor verrassingen zorgen maar alles bij elkaar mag ik mij gelukkig prijzen, iets of iemand hield een grote hand boven mijn hoofd.

Dsv

Hallo iedereen , Graag zou ik willen reageren op alle mailtjes maar ik kan maar typen met één vinger en ik ben niet van plan om het te leren (voorlopig niet) weet je waarom??? zo heb ik persoonlijk niet teveel eenzame momenten en wanneer ik niet thuis ben en daar ik geen mobiele pctje heb heb ik lectuur mee... van AA natuurlijk er ligt wel altijd iets van AA in de automobiel of in de werkzak...
Zaterdagavond naar AA vergadering geweest in De Haan... Dagelijkse Weerspiegeling.
Heb ik nu ook in mijn bezit... handig hé... dus Zaterdag was er daar iemand terug die drie maanden geen vergaderingen had bijgewoond... doordat de partner dat niet zinde... had zelf voor haar verjaardag 2 bakken L... en 4 flessen C... als verjaardaggeschenk! ik was er niet goed van... slecht geslapen... zakjes onder mijn oogjes... moest dan om drie uur opstaan om de wekker op twee uur te zetten (grapje !!!!!!!!!)
Wat ik geleerd heb sinds mijn eerste vergadering is dat IK DE EERSTE MOET LATEN STAAN EN DAT IK DAT MOET DOEN VOOR MEZELF
Mijn eerste vergadering ging den Dezen dat een keer oplossen - dikke nek die ik had - had 5 dagen geen alcohol gedronken - ik wist ook de weg er moest niemand achter mij komen gelukkig maar dat die mensen van AA den Dezen naar daar gebracht en terug thuis afgezet hebben want in mijn breintje ging den Dezen onderweg een drankstop ingelast hebben of ging ik het zaaltje niet gevonden hebben... ik kon het verdorie goed uitleggen en ik moest daar maar luisteren dat ook nog!!!!!!
Toen iedereen zijn verhaal deed - waarin in vele gevallen ik dacht die mens zit hier mijn leven te vertellen
de twee uurtjes waren voorbij en toen was den Dezen aan het woord...
Door werk-weekends en verschillende uren van dienstaanvang - heb ik voor iedere dag een groep uit gekozen
ik had toen geluk dat ik drie weken thuis was en dat mijn vrouwke en dochters mij steunden...
eenmaal is er gezegd... U bent aan het overdrijven zoals de tijd dat je dronk... en tot ieders verbazing
zweeg den Dezen... IK wilde van de drank af... ik denk dat dat de eerste maal in men leven was dat IK IETS VOOR MEZELF DEED... ik ben die avond naar de vergadering geweest...
Maar de steun die je krijgt van de AA kan je niet (of ik toch niet) beschrijven maar de steun die ik krijg van mijn gezinsleden is voormij (na zovele malen de belofte gedaan te hebben dat ik niet meer zal drinken) een positief element en ik kan het me ook niet voorstellen in een andere situatie. Doe rustig voort ... 'k zal dodoke doen
Nuchtere groetjes van den Dezen.