Achtste Traditie
'Anonieme Alcoholisten' behoort steeds niet-professioneel te blijven, maar onze dienstencentra mogen medewerkers in dienst nemen.
september 2000
Of de langere omschrijving: AA moet zich altijd bepalen tot vrijwillige, niet professionele medewerkers. Onder professioneel verstaan wij het beroepsmatig bijstaan van alcoholisten tegen vergoeding of beloning. Wel mogen we alcoholisten in dienst nemen om die diensten te verrichten, waarvoor we anders niet-alcoholisten zouden moeten aannemen. Zulke bijzondere diensten mogen worden vergoed. Maar ons gebruikelijk AA ‘Twaalf Stappen’-werk mag nooit worden betaald.
Het 'addertje onder het gras' ligt in de laatste zin: 'Een AA-er laat zich nooit betalen voor twaalfde stapwerk.' Hebben we in sommige gevallen geen verschillende opvatting over wat dat nu precies is? 'Twaalf Stappen werk'. Als ik één brief schrijf naar een zieke AA-er, is dat zeker en vast 12de stapwerk, maar als ik er wekelijks twee drie schrijf, als dat na een tijdje verwacht wordt, als men het begint te 'vragen', het min of meer een 'opdracht' is. Krijg ik dan de nijging om er centen voor te vragen? Die gedachten komen wel eens op. Van het ene komt het andere, de zegels beginnen duur te worden, en een toner voor de printer en de...
Gelukkig herinner ik mij, op zo'n moment, de prijs van en pint: twee brieven kosten minder dan een Maesken, hoeveel moet ik er schrijven om een bak te verkwisten?
Of als ik van de groep naar de gevangenis mag om er toekomstige AA-ers te bezoeken, dan is dat zeker twaalfde stapwerk. Maar na een jaar of twee kan ik beginnen te denken dat het een 'taak' is, dat het een geluk is dat ik het 'wil' doen, anders zou er niemand gaan. En ik krijg het idee dat de groep mij best een vergoeding zou geven voor mijn benzine, mijn wagen rijdt toch ook niet met water?
Een ander voorbeeld: regelmatig komt de vraag vanuit scholen om enkele AA-ers te sturen die voor de leerlingen een woordje uitleg komen geven over alcoholisme en AA.
Wanneer onze groep enkele leden er op uit stuurt naar een school, vergoeden we dan hun kosten, of niet?
Ik kan geen antwoord geven, onze groep kwam er tot vandaag niet eensgezind uit. Het groepsgeweten onderzoekt de zaak, uit ondervinding weet ik dat het vinden van een unaniem antwoord maanden op zich zal laten wachten, wellicht komt het er zelfs niet.
Wat ik persoonlijk schitterend vind in de werking van AA is dat de groep rustig dit probleem aanpakt. Andere groepen doen dat wellicht ook, op dit zelfde moment. Daar elke groep autonoom is in zijn werking kan het zelfs dat twee groepen tot een ander besluit komen. Indien gans de groep daar achter staat hebben ze beide 'gelijk'. Op voorwaarde dat ze open blijven staan voor de mening van de andere en de zaak niet resoluut en koppig als afgesloten beschouwen. Wanneer de eenheid in AA op het spel staat dan zal dat voorrang hebben op het 'gelijk' van de groep.
Als ik dwars lig in mijn groep, dan is dat mijn volste recht, maar dan ben ik snel de schipbreukeling die uit de reddingssloep duikel. Een groep die dwars ligt heeft het volste recht dit te doen, maar is al snel een zinkende sloep, met iedereen die er in zit.
Indachtig dat de sloep kan zinken, en het niet helpt om op dat moment te zeggen: "het is de schuld van de andere" (ik verzuip met de rest), tracht ik de tradities van AA zo goed mogelijk te kennen en mij er aan te houden.