Horen zien en zwijgen

Beste vrienden,

Ik ben Jan en nog steeds alcohollist.

Een beetje tegen de gewoonte in wil ik vandaag beginnen met iedereen te bedanken die ooit mijnlevenspad heeft gekruist, met iedereen bedoel ik dan ook letterlijk iedereen: de goede en de kwade, de zatte en de nuchtere, de grote en de kleine, de hoeren en de nonnen, zij die mij hebben geholpen en zij die mij hebben bedrogen mijn vrienden en mijn vijanden want allemaal hebben zij meegewerkt aan het verhaal van mijn leven waarvan ik hier een stukje wil vertellen. Ik had u allen nodig om te worden wie ik nu ben daarom allemaal van harte bedankt.

Graag had ik getracht te vertellen wat ik bedoel met mijn antwoord als men mij vraagt “dag Jan hoe is het” en ik dan zeg “goed heel goed zelfs”

Ik ga trachten dat zo goed mogelijk te verwoorden maar dan op mijn manier. Ik kan het namelijk niet anders.

Velen onder u hebben mij al horen verklaren dat hetgeen mij de laatste jaren is overkomen het positiefste is wat mij ooit is gebeurd, ook al was het zeker niet het prettigste ik verklaar mij nader.

Mijn Hogere Macht is nogal een rare, zo van tijd tot tijd plukt hij mij even van de wereld, vroeger gebeurde dat wel eens door een aanval van malaria, die mij dan een aantal dagen buiten bewustzijn hield vond hij het wel eens nodig mij de klem te bezorgen.

En dan al die keren dat ik een ‘black-out’ had en er dus ook niet meer bij was, (alhoewel als ik daar nu eens goed over nadenk was hij dat niet daar heb ik zelf voor gezorgd wat alleen maar bewijst dat ik soms ook wel eens een goede doe het zelfver ben.)

Maar wat hij mij een paar jaar geleden heeft gelapt sloeg toch wel alle records.

Ik had waarschijnlijk te grootse plannen gemaakt in verband met mijn nakend pensioen en wat ik allemaal zou kunnen doen met die zee van tijd die lonkte. Deze plannen zullen waarschijnlijk niet helemaal geweest zijn wat hij met mij van plan was, want zie pats daar haalt hij me weer wat dichter in zijn buurt en koppelt mij vast aan een heleboel draadjes, en buisjes, en lichtjes en van die rare TV schermpjes. Ditmaal met een hartinfarct. Mijn eerste reactie was “dat is gene god dat is ne zot”. Maar veel protesteren hielp niet ik mocht alleen maar horen zien voelen en zwijgen. Gelukkig had hij ook iemand aangeduid om mij in het oog te houden zo dat ik niet helemaal tot bij hem ben geraakt.

Toen hij vond dat dit allemaal lang genoeg had geduurd liet hij me overbrengen naar een aparte kamer (nu begrijp ik ook waarom hij me in mijn laatste maanden dat ik werkte nog de mogelijkheid heeft gegeven een hospitalisatie verzekering af te sluiten hij wilde mij alleen hebben en anders had ik dat nooit kunnen betalen) In die kamer stond alleen maar een bed, een tafel en een stoel en een zetel maar wel ene speciaal gemaakt om te luisteren. En weer had hij zijn voorzorgen goed genomen; de verplegers en de verpleegsters in die gang van het ziekenhuis waren bijna allemaal lid van de volleybal club waar ook een van de leden van onze AA groep speelde. Toevallig vond ik dat toen maar bij nader toezien was dat voor hem wel gemakkelijk om het bezoek te regelen zodat hij niet zo strikt gebonden was aan die bezoekuren die elk ziekenhuis eigen zijn. De eerste dagen was dat nog niet zo belangrijk want het enige bezoek dat, ik mocht ontvangen was mijn vrouw ze mocht wel niet te lang blijven want dat was slecht voor mijn hart het was nochtans aan haar dat ik zeer lang geleden mijn hart verloren had besef ik nu pas.

Van de andere bezoeker had het verplegend personeel veel minder last. Ik vrees nu dat ik alleen die maar heb gezien. Dat was namelijk mijn moeder en die is al 30 jaar dood. Ze heeft mij daar echt een bezoek gebracht zo heb ik het toch aangevoeld. Eerst dacht ik dat ze kwam vragen waar ik was toen ze stierf en ze in een laatste heldere ogenblik vroeg naar haar jongste zoon. Maar ik was er niet, want ik had de andere familieleden die rond haar bed stonden wijsgemaakt dat ik dringend thuis moest zijn, maar in werkelijkheid was de enige reden dat ik naar de kroeg moest omdat ik dringend drank nodig had

Gelukkig was ze daar niet kwaad voor ze was nog diezelfde lieve bange moe gebleven nog altijd even bezorgd over die halvegare zoon van haar.

Ik heb dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar oprecht en heel gemeend vergiffenis te vragen voor alles wat ik haar heb aangedaan. Het was of ik haar handen op mijn hoofd voelde toen ze zacht zij “t’ is al goed jongenske rust maar wat want gij zijt veel te ziek maar ik zal voor u bidden juist zoals ik zo dikwijls gedaan heb onder de oorlog als er bommen vielen en later als ge weer eens het een of het ander aan het uitspoken waart alleen maar om te bewijzen dat ge de dood kon uitdagen zoveel ge maar wilde, voor uw tijd gekomen kon er u toch niets gebeuren beweerde gij altijd. Jongen ge moest eens weten hoeveel angstige tranen ik toen heb geweend.” “Sorry moe maar toen was ik ziek en ik wist niet beter.” “Het is niets jongen het bewijst alleen maar hoe lief God u wel moet gehad hebben om al die moeite te doen om u terug op het juiste pad te brengen.”

Nu ik er eens goed over nadenk zou het wel kunnen dat deze laatste woorden afkomstig waren van een andere zachte sterke vrouw die mijn hogere macht niet zomaar toevallig op mijn weg heeft geplaatst namelijk een non. Mijn eerste reactie was een “non nondedju” een non de dieu, een non van god. En toen heeft hij mij in die speciale luisterstoel gezet en ik geloof dat hij toen gezegd heeft “Jan houd uwe kop doe de prut uit uw ogen dat ge goed ziet wat er hier gebeurd en zet uw oren wijd open want gij moet nog veel leren eer ik met u klaar ben.”

En hij heeft een hele rij mensen op mij afgestuurd die mij allemaal iets te bieden of te zeggen hadden: mijn kinderen allemaal behalve een (dat is zeker de ‘Jan’ van tegenwoordig) ik zal maar doen zoals ons moeder zeker en voor hem bidden dat het hem goed mag gaan.

Mijn kleinkinderen om mij terug te leren lachen.

Mijn vrienden van AA niet allemaal samen maar een voor een zodat ik ze allemaal goed kon zien en nog beter kon beluisteren ieder van hen bracht zijn boodschap van liefde en van medeleven. Iemand van hen bracht zijn partner mee als ik hem bezig zag en hoorde een tweede jan die was zeer welgekomen want ik wilde ook wel eens een ander klokje horen dan familieleden en vrienden van AA het mocht ook wel eens wat ‘ruwer’ zijn bedankt Raoul ik had u nodig.

En als dat alles lang genoeg had geduurd mocht ik zelf ook eens mijn mond open doen “Hoe is het Jan?” Vroeg mijn hogere macht langs zijn neus weg “goed” zei ik, ik kon echt niets anders antwoorden want door die ene negatieve ervaring had ik zoveel positieve dingen meegemaakt dat dit het enig mogelijk antwoord was. “Wel als dat zo zit dan moet gij er in het vervolg er maar voor zorgen dat ge dit altijd kunt antwoorden als men vraagt hoe het gaat.” “Gij zijt zot jong, dat gaat toch niet”

“NEE IK BEN GOD JONG EN ALS GE STOPT MET ZAGEN EN KLAGEN DAN ZAL IK ER WEL VOOR ZORGEN DAT GE HET DAAR NIET OVERDREVEN MOEILIJK ZULT MEE HEBBEN OF GELOOFT GIJ MIJ NIET?” Wat kan ik daar nu op antwoorden “Ik zal wel moeten zeker?” “Moeten moeten ge moet gij juist niks maar als ge u op uw gemak wilt voelen kunt ge het misschien toch best proberen. Om te beginnen kunt ge al eens trachten een beetje beter te luisteren naar wat ik u op alle mannieren probeer aan te tonen of ziet gij niet goed, als ge wat minder rap over alles en nog wat uw commentaar moest klaar hebben, en eerst uw tong eens een keer of tien moest ronddraaien voor ge weer eens iets uit uw botten slaat dan waart ge al een heel stuk op de goede weg!”. “Ik zal het proberen baas” “Baas baas wanneer gaat gij mij nu eens eindelijk een serieuze naam geven?” “Daar zal ik eens goed moeten over nadenken ik weet er eigenlijk niet zo veel van en die naam die ze hier het meeste gebruiken daar heb ik het vroeger al eens mee geprobeerd en dat is feitelijk niet zo goed gelukt. Ik ben er nog jaren lang kwaad voor geweest ik ben er zelfs van aan den drank gegaan.” “ JAN stopt met uw zelf te bedriegen met wat hebt jaren lang rondgelopen waarvan ge had gezworen dat ge het mee in uw graf zou nemen DAT heeft al die tijd tussen ons gestaan ik ben blij dat dit nu eindelijk uit de voeten is.” “EERLIJK GEZEGD IK OOK …IK VOEL MIJ GOED ZO” “Ziet ge nu wel dat het niet zo moeilijk is” “wat nu weer” “u goed voelen. En nu nog eens over die naam hebt ge daar al eens over nagedacht?” “Ja maar ik kom er niet uit willen wij het op een akkoordje gooien ik ben de Jan een anonieme alcoholist en gij zijt mijn anonieme god tot dat ik u anders kan noemen.” “O.K maar ge zult er iets moeten voor doen” “Wat nu weer” “Gij zult mij in uw leven moeten toelaten en mij in al uw doen en laten moeten erkennen en aanvaarden” “AMAAI waar is dat nu weer goed voor” “Dat zult ge later wel zien” die anonieme god van mij is een rare god weet wat mij nog allemaal te wachten staat. “JA GOD WEET HET”

Een hele tijd later zit ik op een middag rustig de krant te lezen als plots de telefoon rinkelt, de inhoud van het gesprek wind mij open voor ik het weet komen daar een paar ferme vloeken bij te pas “godverdomme godverdomme” “HEDDE GIJ GEROEPEN JAN” “Geroepen gij zijt een nette gij nu dat het juist eens een beetje kalm was stuurt ge dit weer op mij af daarjuist belt die foor-aap van een Paul Jambers om te vragen waarom ik mijn homofiele zoon heb buiten gegooid en of ik daar wilde komen op antwoorden in zijn programma op die flikkerkast”. Ik wist echt niet wat ik hoorde maar schijnbaar had mijn zoon om de een of de andere reden er behoefte aan om aan de wereld te verkondigen dat ik en mijn vrouw hem op straat had gezet niet tegenstaande hij net als mijn andere kinderen een huissleutel heeft mee gekregen toen hij het huis is uitgegaan ik heb dat met mijn vrouw zo afgesproken omdat wij willen dat zij in het ouderlijk huis altijd zouden binnen kunnen wanneer ze dat ook maar wensen. En dan zou een mens niet mogen vloeken verdomme. “Alez wat moet ik daar nu mee doen???” “Jan Jan dat weet ge toch aanvaarden wat ge niet kunt veranderen. Ge kunt misschien in het vervolg als ge mij nodig hebt eens trachten te bidden in de plaats van te vloeken al is dat voor mij niet zo erg als ik u maar hoor” “Gij hebt goed praten weet ge nog wat ge gezegd hebt toen ik zo kwaad was nadat op een nacht mijn jongste dochter met haar drie kleine kinderen naar huis was gevlucht omdat haar man in een dronken bui haar bijna half dood had geslagen omdat hij geld moest hebben om te zuipen en zij er zelfs geen had om haar kinderen fatsoenlijk eten te geven omdat hij niet wilde werken. Ik had hem wel willen kapot maken. Maar gij zegt Jan jong ge zult hem moeten vergeven want hij is een alcoholist en bijgevolg een ziek mens die niet weet hoe ernstig ziek hij is. Denk er maar eens over na hoe dat gij zelf waart in uw glorietijd. Allemaal goed en wel maar ge moet toch toegeven dat het niet zo gemakkelijk is wat gij vraagt –AANVAARDEN – VERGIFFENIS SCHENKEN – EN ME DAARBIJ NOG GOED VOELEN OOK het is echt bijna te veel voor een mens.” “En ge vergeet nog iets” zegt die rare anonieme god van mij. “Ge moet mij nog dankbaar zijn ook waar zou ge gezeten hebben als ik u niet uit de stront had gehaald en ge tot het besef moest komen dat er maar een oplossing was stoppen of misschien zot worden of sterven denk daar maar eens goed over na en weet mij later maar eens iets te zeggen.”

En nagedacht heb ik en veel en diep ik heb geluisterd naar de stem van mijn geweten Ik heb ingezien hoe in mijn leven alles veranderd is dank zij mijn geloof in die anonieme god van mij.En zwijgen wil of kan ik niet meer daarom zal ik bidden van uit mijn diepste binnenste ik wil hem smeken

GOD BRAND HET LOGO VAN AA DIEP IN MIJN GESCHONDEN HART IK WIL DAT IK HET STEEDS MAG VOELEN BRANDEN ZODAT IK HET IDEAAL WAAR IK TOEN IK JONG WAS NAAR STREEFDE EN DAT IK NIET VERMOCHT WAAR TE MAKEN NU WEL KAN VERWEZENLIJKEN. IK WIL UW BRANDEND TEKEN DRAGEN EN UW GETUIGEN ZIJN MAAK MIJ DESNOODS DOOF EN BLIND MAAR LAAT MIJ ALS HET U BELIEFD SPREKEN

WANT IK WIL HET TEGEN IEDER DIE HET HOREN WIL VERTELLEN

IK VOEL MIJ GOED

IK GELOOF IN DE LIEFDE IK GELOOF IN HET PROGRAMMA VAN AA

IK WIL TRACHTEN IN AL MIJN DOEN EN LATEN EEN MENS VAN GOEDEN WIL TE ZIJN.

IK GELOOF STERK IN DE HULP EN DE KRACHT VAN GOD ZOALS IK HEM ERVAAR.

EN ALS IK SOMS FAAL VRAAG IK DEEMOEDIG GOD WEES UW ZONDAAR GENADIG. AMEN.