WAT IS RELATIEVERSLAVING

Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt. En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder. Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd. En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.

Je bent opgegroeid in een gezin waarin misschien sprake was van drankmisbruik, emotioneel-, verbaal-, of fysiek geweld, sexueel misbruik, of andere problemen, in elk geval problemen die wel veel emotionele pijn veroorzaakten maar waar niet op een eerlijke, openhartige en doeltreffende manier over gepraat werd. De situatie en jouw gevoelens werden ontkend, gebagatelliseerd, weggepraat, belachelijk gemaakt of veroordeeld en zo leerde je al vroeg situaties en je eigen gevoelens te ontkennen, weg te stoppen, net te doen alsof ze er niet zijn. En daardoor mis je in je volwassen leven het vermogen om in contact met je gevoel, je innerlijke stem te zijn en die gevoelens te gebruiken als leidraad om keuzes te maken in je leven en jezelf te beschermen tegen nieuwe problemen. Je voelt je aangetrokken tot mensen die op dezelfde (destructieve) manier met gevoelens omgaan als jij hebt geleerd (de manier waar je het meest vertrouwd mee bent) en je wordt weer op dezelfde manier beschadigd.

Je loopt rond met een enorme hoeveelheid onverwerkte pijn, verdriet, eenzaamheid, frustratie, machteloosheid, woede en een even grote, bijna onbevredigbare behoefte aan liefde, bevestiging, erkenning, waardering en aandacht, waardoor je snel ten prooi valt aan, en afhankelijk wordt van mensen die ook maar een beetje lief voor je zijn en aandacht aan je besteden ook al zijn hun motieven om dat te doen misschien helemaal niet oprecht. Tegelijk ben je zelf heel bang om echte liefde te ervaren en een situatie van oprechte intimiteit aan te gaan met een andere persoon. Je hebt nooit geleerd wat dat is en hoe je daarmee om moet gaan. Liefde krijgen is een regelrechte bedreiging voor de manier van leven die je je hebt eigen gemaakt en het brengt alle pijn en woede naar boven die je al die tijd zo zorgvuldig had opgeborgen in je ‘vrieskist’ (je onderbewustzijn).

Om van je relatieverslaving te kunnen genezen moet je een heel nieuwe manier van leven aanleren. Je moet al die wonden helen die in je jeugd (en daarna!) zijn ontstaan en je moet leren op een liefdevolle, respectvolle manier met jezelf en je eigen gevoelens en behoeften om te gaan (ook die van anderen!). Je moet leren van jezelf te houden (je eigen liefdevolle moeder worden!) en contact te maken met je innerlijke stem en daarop te vertrouwen, om verantwoordelijkheid te kunnen dragen voor je eigen leven en welzijn en (emotioneel) op eigen benen te kunnen staan, zodat je geen speelbal meer hoeft te worden van allerlei (al dan niet oprecht) goedbedoelende mensen om je heen.