  | 
    
      
             
  
    
    Hallo P 
    Kun je wat preciezer zijn?
    De mensen op deze stek zijn allen specialist in het drinken, ze zijn 
    alcoholist, maar toch hebben we het liever over hoe te leven zonder alcohol, 
    wat heel wat interessanter is. Wil je wat weten over drinken, of eerder over 
    het 'niet drinken' Ik hoor van je? 
    W.
    Terug 
     
       | 
   
  
    
    Hallo P 
     
    Uit de site stoppen kon je misschien reeds aflijden dat de grondslag voor 
    het vrij raken van een verslaving een spirituele basis heeft, je leraar 
    godsdienst zal in zijn nopjes zijn ;-) 
     
    De Anonieme Alcoholisten hebben als oorsprong een vereniging of genootschap 
    in Amerika, die het beestje wilde temmen door een diep geloof in God (the 
    Oxford Groups). Maar 
    ze bereikten op die manier slechts een deel van de alcoholisten en bovendien 
    namen ze vrij extreme standpunten in tegenover 'wereldlijke' dingen, het was 
    soms een kruistocht tegenover de drank. Dit genootschap overleefde sommige 
    standpunten niet en verdween. 
     
    De Anonieme Alcoholisten zagen wel het nut van een geloof in, zonder zich 
    echter te willen binden aan een godsdienst. Het geloof in het bestaan van 
    een Hogere Macht die kon en wilde helpen bleek voldoende te zijn. Ook 
    negeerden ze het lichamelijke en geestelijke aspect niet. De klassieke 
    geneeskunde en de psychiatrie werd niet afgewezen. Dokters (D. Silkworth) en bekende 
    psychiaters (Freud) stonden aan de wieg van de vereniging. 
     
    Het was AA die voor 't eerst een pleidooi bracht voor het idee dat een 
    verslaafde een ziek mens is en niet een karakterloos onbetrouwbaar individu 
    (Jellinek).
     
     
    Bovendien kwamen ze tot de vaststelling dat waar niets of niemand hulp kon 
    geven aan een dronkaard, aan een hopeloos en hulpeloos hoopje mens, dat wel 
    mogelijk was door een ander alcoholist, gewoon door het delen van ervaringen 
    en de herkenning... de vaststelling dat men er niet alleen voor staat en 
    wederzijdse hulp mogelijk is deed wonderen. 
     
    Alles wat bestaat en is binnen AA is bedacht door AA-ers. Ze bestudeerden 
    wat beschikbaar was en namen eruit wat paste en hielp. Vanwege deze 
    oorsprong van al onze literatuur is hij erg aanvaardbaar voor een 
    alcoholist. Wanneer ik een brief of boek lees van een alcoholist is het 
    alsof ik hem zelf schreef, wanneer we in een vergadering een verhaal horen, 
    horen we onszelf praten en dit over heel de wereld. Er is geen stad op 
    eender welk continent waar ik niet een lokaaltje kan binnen stappen en me 
    onmiddellijk thuis en geborgen voel. Laatst las ik in de Humo een verhaal 
    van een journalist die een cruise op een luxeschip beschreef. Hij kwam er 
    maar niet achter wat er aan de hand was achter een bepaalde deur met bordje 
    "Bill's Friends". De wildste fantasieën had hij over de mogelijke rijkdom 
    van de man die zo maar een vaste kamer had op dit schip en hij wilde best 
    één van zijn vrienden zijn. Wel, Bill is één van de stichters van AA, het is 
    gewoon een anonieme manier om te zeggen dat het een AA lokaaltje is en wij 
    weten dat wij daar altijd welkom zijn, en het zal bovendien gratis zijn :-). 
     
    Maar je wil misschien wat specifiekere info. 
    Op de site kan je stukjes vinden over het Waarom, het Wie en het Wat. 
    Je vind er ook oplossingen. 
    De mij bekende oplossing is het AA programma. Het werd samengesteld en 
    beschreven door de eerste leden en is sinds 1940 onveranderd gebleven, 
    wellicht zal dat ook zo blijven. Alcoholisme is een complexe ziekte en zeker 
    niet eenvormig, toch kunnen we allen (die het volhouden) achter een aantal 
    suggesties staan (in AA hebben we geen regels of wetten, enkel suggesties) 
    we noemen ze 'Stappen' het zijn de 12 stappen van AA. Die worden ondertussen 
    gebruikt door een groot aantal andere verenigingen die diverse verslavingen 
    trachten te overwinnen. Die twaalf stappen zijn onze wegwijzers naar een 
    methode om niet meer te drinken. Alcoholist ben ik en blijf ik, het is 
    namelijk de eerste stap dit toe te geven. Ik weet ook dat ik er niet van kan 
    genezen, ik drink reeds enkele jaren geen drupje alcohol meer maar weet dat 
    wanneer ik er straks ééntje neem ik binnen de kortste tijd opnieuw in de 
    goot lig, en dat zal zo blijven hoe lang ik ook leef. Het tweede stukje van 
    die eerste stap vraagt mij te aanvaarden dat mijn leven stuurloos is, en dat 
    vond ik bij momenten toch ook wel :-) 
    De tweede en derde stap komen onmiddellijk hierna en vragen mij te geloven 
    dat er een Macht groter dan ikzelf bestaat die mij opnieuw geestelijk gezond 
    kan maken en waaraan ik mijn wil en leven toevertrouw. Je zal merken dat 
    slechts in de eerste stap over alcohol gepraat wordt, de elf volgende gaan 
    over mijn persoontje en mijn verhouding tot de wereld en die erboven. Die 
    Hoger macht is voor vele AA-ers AA zelf (zij die niet gelovig zijn) voor 
    andere is het God, onder al zijn namen. We hebben in onze groep diep 
    gelovige mensen en atheïsten, de meeste zoeken gewoon wat ze zijn. Maar 
    geloof me, elk alcoholist die één week geen alcohol aanraakt weet dat er een 
    wonder gebeurd is en is weliswaar onwennig maar toch open voor het idee dat 
    er wat bovennatuurlijks aan de hand is. Je zou voor minder. 
     
    Maar het wonder is niet het stoppen met drinken, wel het totaal veranderen 
    van mens zijn. Hiervoor moeten we natuurlijk wat doen. De hardste stappen 
    zijn 4 en 5. In 4 doen we een onverschrokken, diepgaande morele 
    inventaris... heb je dat al eens geprobeerd? Bovendien wordt er gesuggereerd 
    om hem op te schrijven. En dan als klap op de vuurpijl gaan we in stap 5 
    onze fouten bekennen, eerst tegenover onszelf (pffff) dan tegenover een 
    ander mens... en tenslotte tegenover onze Hogere Macht. Ik herinner mij uit 
    mijn jeugd dat het katholiek geloof dit gebruik had in de biecht. Snap ten 
    andere niet waarom ze dit middel tot het verwerven van een super goed gevoel 
    afgeschaft hebben. Je moet echt eens een foutje bekennen tegenover iemand, 
    je zal je achteraf geweldig voelen. Natuurlijk dat dit iets is dat een 
    drinkend alcoholist nooit in zijn hoofd zou halen en een niet drinkend 
    alcoholist ook niet mocht hij de steun van lotgenoten en een Hoger Macht 
    moeten missen. 
     
    Wanneer dit achter de rug is, elk doet het op zijn tempo (ik deed er vijf 
    jaar over) komen stap zes en zeven. Die zijn geweldig :-) 
    Ken je de uitdrukking :'Daar ben ik mee geboren... daar is niks aan te 
    doen!' 
    Wel in AA pakt dat niet :-) 
    Door stap zes en zeven kan eender welk karaktergebrek aangepakt worden. Ze 
    zeggen: "Wij waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten 
    wegnemen". En zeven: "Wij hebben Hem nederig gevraagd onze tekortkomingen weg 
    te nemen." 
    Voila, das alles :-) De grond van deze stappen zijn de 'Nederigheid', in AA 
    trachten ze ons begrippen bij te brengen die onvoorstelbaar zijn bij de 
    start van ons nieuw leven. Je zal misschien denken dat het allemaal een 
    beetje overdreven is maar denk terug aan het zielig hoopje mens van in 't 
    begin en aan het wonder dat nodig is om hieruit op te staan. Wel zonder 
    nederigheid is een vreugdevol leven niet mogelijk en alleen een vreugdevol 
    leven houd mij van de drank weg. 
     
    Ondertussen maak je binnen AA tientallen vrienden die meer zijn dan zomaar 
    een vriend. Het zijn mensen die elkaars ziel kennen en hun diepste gedachten 
    en geheimen. Het woordje Anonimiteit slaat hierop, we bewaren en respecteren 
    de anonimiteit van onze vrienden voor 100%. Onze eigen anonimiteit daarmee 
    doen we wat we willen maar de nederigheid vraagt ons om niet op een stoeltje 
    te gaan staan en de grote Jan uit te hangen, want van een stoeltje vallen 
    doet pijn. We zeggen dat de Anonimiteit de geestelijk grondslag is van ons 
    programma. We spreken echter ook van anonimiteit in actie, we hoeven niet in 
    een donker hoekje te zitten of in de geborgenheid van een klooster. 
     
    Tenslotte hebben we stap 8, 9 en 10 die onze relatie regelen tegenover onze 
    medemens, in 8 noteren we wie we gekwetst hebben, op eender welke manier, in 
    9 gaan we het daadwerkelijk goed maken bij deze mensen (behalve als ze er 
    nog meer door gekwetst worden) en in 10, die heel belangrijk is, maken we 
    een dagelijkse inventaris en corrigeren direct scheve schaatsen. Let wel dat 
    we er ook een gewoonte van maken om de positieve dingen te noteren en te 
    delen. 
     
    En nu opnieuw eentje voor je leraar :-). Stap 11 met een onmogelijk 
    opgebouwde zin, ik geef hem zoals hij in het boekje staat: "Wij hebben 
    ernaar gestreefd door gebed en bezinning ons bewuste contact met God, zoals 
    wij persoonlijk Hem opvatten, te verbeteren, biddend om Zijn wil jegens ons 
    te kennen en om de kracht die uit te voeren." 
     
    Na een hele tijd beseft men dat dit de kern is van alles: Zoeken om Zijn wil 
    te kennen en de kracht vinden om die uit te voeren. 
    Allé zeg nu zelf, als ze je dat vertellen en je zit met een houten kop 
    onnozel te kijken, de maag en darmen overhoop en de galsmaak in de keel. Een 
    mens zou voor minder gaan drinken. 
    Gelukkig is het stap elf en is men enkele maanden in AA voor men ermee 
    kennis maakt. Gelukkig staat men met de rug tegen de muur... enz. maar elk 
    AA-er die wil nuchter blijven weet dat hij op een dag met stap elf moet 
    beginnen en dat er geen eind aan komt. 
     
    En dan is er de laatste! Wat zegt hij? Wat denk je? Hij vraagt dat we deze 
    suggesties toepassen in al ons doen en laten en zegt dat we mogen rekenen op 
    een geestelijk ontwaken als gevolg van die stappen. Schoon hé. Ik trok nogal 
    met de wenkbrauwen toen ze mij spraken over een geestelijk ontwaken. En toch 
    is het zo. 
     
    Helemaal de laatste suggestie is dat ik al deze plezante dingen niet voor 
    mij alleen mag houden en dat ik ze moet doorgeven aan een volgend 
    alcoholist, zoals ze bij mij deden. 
     
    Tot hier :-) 
     
    Denk nu niet dat ik dergelijke mailtjes naar iedereen stuur, het was gewoon 
    voor mij tijd om een kleine inventaris op te maken en ik bedank je voor de 
    mogelijkheid die je mij bood. 
     
    Het staat je vrij deze tekst te gebruiken. 
    Laat me weten of je geslaagd bent in je test? 
    vreugdevolle groet 
    W, anoniem alcoholist.
    
    Terug 
    
     
       | 
   
  
    
    Hoi L 
     
    Bedankt voor je belangstelling over het thema alcohol. 
     
    Ik kan je jammer genoeg slechts helpen in verband met AA. 
    Ik zou je een lang verhaal kunnen vertellen over drinken, doch binnen AA 
    trachten we liever te getuigen over 'niet drinken'. AA is een vereniging van 
    mensen die samen trachten een nieuw leven op te bouwen zonder toe te geven 
    aan hun verslaving. Je merkt al onmiddellijk de twee lettertjes, waarvan de 
    eerste voor Anoniem staat. Dat wil niet zeggen dat we verlegen zouden zijn 
    en ons willen wegstoppen, het duidt er slechts op dat elk AA-er gelijk is, 
    en de beste manier om dit naar buiten te brengen is onze anonimiteit, we 
    hebben geen speciale mensen binnen AA, geen leiders, beter of slechtere, 
    jong binnen AA of langer lid. We willen wel AA bekend maken en waar het voor 
    staat, doch niet zijn leden. 
     
    Bedankt, voor je belangstelling wil voor ons zeggen dat onze manier van 
    'reclame' maken voor AA gebaseerd is op wat buitenstaanders over AA 
    vertellen. We hebben het volste vertrouwen in de getuigenissen van mensen 
    zoals jij om onze 'boodschap' over te brengen.  
     
    Natuurlijk vertegenwoordigen wij slechts een klein deeltje in wat er over 
    alcohol kan gezegd worden, we zijn geen specialisten op elk terrein en 
    willen dat ook niet zijn.  
    We zijn wel allemaal mensen die hun verslaving onder controle hebben. 
    Wanneer je getuigenissen zoekt over onze manier van sober leven dan ben je 
    aan het juiste adres :-) 
     
    In AA spreekt elk lid uit eigen naam, wat ik dus nu ook doe. Ik 
    vertegenwoordig AA niet. We hebben wel teksten, literatuur waarachter de 
    Vlaamse AA gemeenschap staat. We hebben mensen die aan een interview kunnen 
    meewerken, ik moet dan wel weten in welke regio je woont. Of het kan 
    schriftelijk gebeuren.  
     
    We zijn een stapje verder, terug aan jou 
    W
    
    Terug 
    
     
    
    Hallo I
    Ik heb heel weinig ervaring met verslaving aan medicatie. 
    Het uitgangspunt van de site is dat er een rode draad loopt door het 
    verslavingsgedrag. 
    Verslaving is het gevolg van een zoektocht naar een vreugdevol leven, 
    ontvangen van wat aandacht, het zijn dingen die voor andere mensen blijkbaar 
    mogelijk zijn en voor de verslaafde onwezenlijk en onbereikbaar. 
    Het middel kan alle vormen aannemen. 
    Stoppen met het middel is een zaak die zonder medische begeleiding meestal 
    onmogelijk is. Wanneer men echter zover is begint het echte werk en dat is 
    de oorzaak aanpakken. 
    Hierover gaat de site. 
    Voor info over de verslaving zelf moet je bij specialisten zijn. 
    Na het lichamelijk afkicken kan heel misschien hulp gevonden worden in de 
    gedachten die hier gesuggereerd worden.
    
    
    Terug 
    
     
    hallo, bedankt voor je bezoek aan de site. 
    je vraag is zelden gesteld :-) 
    toch is het bijna onmogelijk om ze te beantwoorden. 
    ik ben alcoholist en nu reeds enkele jaren nuchter, wel dankzij AA. 
    we organiseren heel regelmatig infovergaderingen en daarop worden dikwijls 
    dokters of andere specialisten uitgenodigd om hun visie over het probleem te 
    geven. 
    daaruit blijkt dat het gebruik van alcohol héél complex is. Niet zoals 
    andere drugs die meestal op een bepaalde manier of op een bepaald deel van de 
    gevoelens werken. Hooguit geven ze een positieve of negatieve invloed 
    naargelang het moment. 
    Maar alcohol is waarlijk een tovenaar, wellicht met de staart van de duivel 
    en meestal vermomd als een engel :-) 
    elk alcoholist zal je een ander verhaal vertellen, je begrijpt ook de 
    verwarring en ongeloof van familie en dokters. 
    Ze denken dat we maar wat uitvinden en geloven zeker niet dat het om een 
    ziekte gaat. 
    Het enige dat gemeenschappelijk is bij alle alcoholisten (en zo weet je dat 
    je er eentje bent) is dat na het drinken van één glas het telkens in een 
    roes eindigt. 
    Eén glas drinken voor een alcoholist is gewoon onmogelijk, het is steeds 
    doorgaan tot de vergetelheid er is. 
    Waarom? Ik weet het niet en tot nu heb ik er geen verklaring voor gehoord 
    waar iedereen akkoord mee is. 
    Wellicht vraag je je af hoe iemand alcoholist wordt? 
    Wel uit de vele verhalen en ook uit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat 
    mijn allereerste glas indertijd een dergelijk gevoel schiep dat ik het telkens 
    opnieuw wilde beleven, ik bleef het maar proberen en proberen en heb dat 
    eerste gevoel nooit meer gehad. Die niet aflatende zoektocht naar een goed 
    gevoel maakt dat we alcoholist worden (eigenlijk het reeds zijn vanaf dit 
    eerst glas) 
    Mensen die niet alcoholist worden (het is gelukkig de meerderheid) zoeken 
    ook naar dat gevoel maar wel op een andere manier. 
    Hoewel die andere manier... eten, gokken, roken, pillen, vrouwen, politiek, 
    religie, drugs,... noem maar op, kan zijn :-) 
    ik wens je toe dat je een vreugdevol leven kan opbouwen zonder in de val van 
    "TE" te lopen. 
    succes 
 
     | 
   
  
    | 
     
    Terug 
     
    Hoi, info over verslaving vinden kan niet zo lastig 
    zijn, zeker op het internet, en als 't een beetje lastig is, is het een goede 
    oefening ;-) 
    Wellicht is die opdracht gegeven niet om je veel werk te bezorgen maar om je 
    te doen nadenken? 
    Een half blaadje tekst met uitleg over hoe je er over denkt zal meer indruk 
    maken dan 52blz uitprint van artikelen gevonden op 't internet. 
    Heb je zelf neiging tot verslaving? 
    Wanneer je een zakje chips open trekt, moet het dan leeg? 
    Kan je een half stuk chocolade eten? 
    Zit je lang op PC? 
    Verstuur je véél SMS-jes? 
    Er zijn veel zaken die 'niet normaal' zijn, waarover een mens nooit nadenkt 
    zolang men er geen last door ondervind. 
    Ik wens je veel succes
    
    Terug 
     
    Inzake uw vraag omtrent: "wat verstaat men onder 
    verslaving en wat zijn de gevolgen hiervan" wil ik u hier enkel mijn 
    eigen visie weergeven hoe ik het zie, dus ik weet niet zeker of ik het bij 
    het rechte eind heb. 
     
    Verslaving bij alcohol waarvan genoeg artikelen te vinden zijn ... is het 
    niet meer onder controle hebben van het drinkgedrag en bij manier 
    overgevoelig zijn eraan waarbij de alcohol je leven gaat beheersen, je 
    lichaam kan niet meer zonder met ter tijd en/of wil men een bepaalde roes 
    bereiken waarbij men steeds meer dient te drinken naargelang de gewenning er 
    aan, op latere periodes bereikt men zelfs die roes niet meer en drinkt men 
    puur omdat het lichaam anders niet meer functioneert ... gevolgen ziektes, 
    onsociaal gedrag in het gezin en de maatschappij en ook in vele gevallen de 
    dood, er zijn er meerdere maar geen enkele die positief is. 
     
    Verslaving aan andere drugs (alcohol is namelijk ook een harddrug) worden 
    ook weer meestal aangewend voor dezelfde reden als alcohol, namelijk het 
    bereiken van een roes en alles door een rooskleurige bril kunnen bekijken, 
    het ontvluchten van de werkelijkheid. Het lichaam wordt terug van de meeste 
    stoffen afhankelijk volgens de soort, softdrug is namelijk ook niet 
    onschadelijk en wordt op later stadium vervangen door zwaardere middelen, 
    terug vooral bij personen die de zaak niet onder controle houden en/of 
    gewoon steeds in een roes willen leven ... gevolgen zijn meestal ook néfast, 
    terug onsociaal gedrag, overlast, ziektes, dood. 
     
    Verslaving aan médicatie, dit gaat ook tot in het oneindige, terug veelal 
    door gewenning ... men moet bij het veelvuldig innemen ervan al vlug de 
    dosis verhogen om hetzelfde effect te verkrijgen. Bij echte verslaving is 
    het zo dat men door het innemen van bepaalde stoffen ook terug een roes 
    bereikt, dus moedwillig die producten wil verder innemen, zodoende zal ook 
    na verloop van tijd in vele gevallen (aard van de stoffen) de dosissen soms 
    grote proporties aannemen ... gevolgen zijn ook soms onsociaal gedrag, 
    dronken lijkend gedrag, aandoeningen van allerlei ingewanden, bij ernstige of 
    langdurige gebruiken ziekte en dood. 
     
    Dat is dus wat mijn visie ... en ik kon niet uitmaken of u nu net zulke 
    verslavingen bedoelde uit uw kort vraagje omdat er nog tal van andere 
    verslavingen bestaan ... het moment dat men iets niet meer in de hand houdt 
    en er steeds terug naar aangetrokken wordt en/of het een groot of belangrijk 
    deel van je dagelijks leven gaat uitmaken, je dus echt niet zonder dit of 
    dat kan is ook verslaving. 
    Er bestaan verslavingen die ook minder ernstige gevolgen hebben, alhoewel 
    niet allemaal. 
     
    Vb. 
     
    Gokverslaving ... gevolg (grote) schulden. 
    Sigaretten ... gevolg ziektes, eventueel de dood. 
    Snoepen ... gevolg, ziektes. 
    eten ... idem 
    pc ... lichamelijke klachten, tijdsgebrek, verwaarlozing. 
     
    en zo kan men eigenlijk nog een tijdje blijven doorgaan denk ik. 
     
    Hopelijk ben je hier reeds iets mee, 
    Patrick.
     
    vervolg... 
    Tja, voor wie is dat bestemd? Een 16-jarige? Iemand die een thesis maakt? 
    In ieder geval, elke stopper kan er ook wat van opsteken, dus hoop ik dat er 
    nog andere reacties volgen! Ik persoonlijk trek de vergelijking graag door 
    naar andere verslavingen, we weten allemaal dat we vatbaar zijn voor elke 
    vorm van verslaving: ikzelf heb dat aan den lijve ondervonden! Nog geen dag 
    nadat ik gestopt ben met drinken, ben ik naar suikers beginnen grijpen, 
    logisch toch, dat is een deel van onze cocktail vroeger! Ik heb het eens 
    mooi verwoord gezien: "Suiker heeft dezelfde moleculaire structuur van 
    alcohol!" Normaal toch dat de meeste stoppers massaal gaan grijpen naar 
    suikers in elke denkbare vorm! Is alcohol geen gegiste suiker? Elke vorm van 
    verslaving heeft hetzelfde kernmechanisme: ik voel me niet goed, dat middel 
    of die persoon geeft me een goed gevoel, ik wil méér van je, en op de duur 
    wil je nog meer en meer en meer omdat dezelfde kleine hoeveelheid van in 't 
    begin niet meer zorgt voor dat fijne gevoel! De keuze van de drug is 
    afhankelijk van de beschikbaarheid, en ook de persoonlijke ingesteldheid van 
    de persoon! We kunnen alles als drug gebruiken, veel stoppers gaan een 
    andere soort verslaving ontwikkelen, dit gebeurt vooral als er niet wordt 
    gewerkt aan je eigen ik, de ik die er niet meer is als je verslaafd bent! 
    Dan ben je afhankelijk van iets of iemand anders om te kunnen functioneren! 
    Wij zijn niet meer autonoom, bezitten géén kracht in onszelf om te kunnen 
    overleven! Vandaar het belang om onze geest te bewerken, te herprogrammeren 
    als het ware, wat het beste lukt in een zelfhulpgroep! Verslaving is 
    destructief, zowel voor jezelf (want er is geen zelf meer), als voor je 
    omgeving! Specifiek voor alcohol eindigt de verslaving in het ergste geval 
    op het kerkhof, je gaat er letterlijk aan kapot ! Ook geestelijk: velen 
    belanden in de psychiatrie of komen in aanraking met het gerecht!  
    Dit is een zeer simpele uitleg voor een complex probleem, zelfs de medische 
    sector staat er meestal machteloos tegenover. Vandaar het belang van het 
    vertoeven onder soortgenoten! Tot zover deze korte uiteenzetting. Er bestaat 
    natuurlijk veel lectuur over, maar die is meestal héél wetenschappelijk 
    benaderd, en daar heeft een leek ook niet veel aan! 
    Loe 
     
    vervolg... 
    Beste Loe, 
     
    Ik denk dat jij gelijk hebt. Ik was nooit fan van koffie maar na het stoppen 
    ben ik koffie gaan drinken, niet om de koffie maar om de koekjes. Ik heb 
    heel mijn leven in de koekjes wereld gezeten en er niets van moeten hebben 
    maar nu 's morgens in de voormiddag , na het middageten enz. 
     
    En om mijn gewicht dan toch maar op peil te houden ben ik beginnen "joggen" 
    eerst kon ik geen 100m lopen maar nu loop ik fanatiek elke dag kilometers. 
    Mijn huisdokter zegt mij dat je hieraan verslaafd wordt en dat is bij mij 
    maar een woord. Bij alles wat ik doe wil ik uitblinken en als ik vooraf weet 
    dat ik dat niet zal kunnen, is het ofwel een grote uitdaging om het zeker te 
    doen en eraan verslaafd te worden of het helemaal niet doen omdat ik de 
    anderen niet zal kunnen overtreffen !!!!!! 
     
    Toen ik gestopt ben met werken was ik fysiek een grote nul dan fanatiek 
    beginnen fietsen dan terug beginnen zwemmen elk dag !!! 1 uur enz enz. ja, 
    de verslaving zit erin en uit zich dus in alle vormen maar toch liever in 
    sport dan in alcohol, alhoewel ik al een paar ongevallen meegemaakt heb ook 
    en dan zit je daar volledig geblokkeerd maar straks loop ik er toch weer de 
    stukken af. 
     
    Beste groeten aan allen (en aan deze groep ben ik ook al verslaafd, net als 
    aan de AA, wij zullen toch maar aanvaarden wat we niet kunnen veranderen of 
    toch ?) 
  
    
    Terug 
     
    
    Gewoonlijk stuur ik een kort mailtje 
    naar wie info vraagt en sluit mijn bericht af met een vraag… 
    Op die vraag komt bijna nooit antwoord en ik weet dan dat ik mijn tijd 
    verlies door meer info te geven. 
    Jij bent dus een uitzondering en bent er blijkbaar nog mee bezig. 
    Ik zal mijn best doen nog wat te vertellen. 
     
    Je bent veertien en dat is de leeftijd waarop verslaving om het hoekje kan 
    komen kijken, het is al snel opletten geblazen. 
    Wat is een verslaving en hoe raak je verslaafd? 
    Haha 
    Ik zal je vertellen hoe het bij mij gebeurde. 
     
    Toen ik nog wat jonger was dan jij heb ik op de kermis op een kraampje met 
    een geweer een ijzeren man een tand uitgeschoten wat mij als winst een extra 
    lange sigaret opleverde. Die sigaret heb ik opgerookt en vond het niet 
    lekker. Ik heb meteen bij oudere vrienden om een tweede gebedeld, ik wilde 
    het nog eens proberen. Ik ben blijven zoeken naar het lekkere gevoel dat een 
    sigaret kan geven en heb het slechts heel zelden ondervonden. Ik ben wel 
    kettingroker geworden. 
     
    Toen ik 18 was en mijn diploma kreeg ging ik met drie vrienden ‘een pintje 
    drinken’. We dronken er vier, elk betaalde zijn rondje. Mijn drie vrienden 
    zijn naar huis gegaan en ik bleef zitten. Ik heb nog enkele glazen 
    gedronken, ik zocht opnieuw naar iets wat ik hoopte te ontdekken. Ik ben 
    heel dronken thuis gekomen. Sinds die dag ben ik nooit meer nuchter uit een 
    café gekomen en ik ben alcoholist geworden. 
     
    Ik denk dat verslaving het resultaat is van een zoektocht naar iets dat je 
    graag wil maar niet kunt krijgen. 
     
    Dat was eigenlijk niet gemakkelijk als uitleg maar het is ook geen simpel 
    probleem. 
     
    Wat kan de hulpverlening nu doen om een verslaafde te helpen. 
      - samen ontdekken waarnaar men zoekt en bekijken of het 
      wel mogelijk is.
 
      - Als het niet mogelijk is zoeken naar iets wat 
      gemakkelijker is
 
      - En dan eraan werken om het te bereiken.
 
       
      AA, dat zijn Anonieme Alcoholisten, waar ik ééntje van 
      ben, doet deze ontdekking, zoektocht en samen werken door kleine groepjes 
      alcoholisten elke week bij elkaar te brengen (groepjes van een tiental 
      personen) om onder elkaar te vertellen wat we in de voorbije week 
      meemaakten en elkaar te steunen als er problemen zijn. Het doel is niet 
      meer drinken. Helemaal niets meer, niet één glas. 
       
      Natuurlijk komt men pas bij AA als men eerst door dokters geholpen is om 
      te ontwennen. En later volgt men de raad op van dokters om gezond te 
      blijven, maar om het probleem van de verslaving aan te pakken helpen we 
      elkaar. 
       
      Alles is daar gratis, er zijn alleen alcoholisten bij betrokken, iedereen 
      is gelijk, er zijn geen bazen, we kopen zelf onze koffie en betalen zelf 
      de huur van onze lokaaltjes. We nemen geen hulp van buitenstaanders op dat 
      gebied opdat we ons eigen programma zouden kunnen volgen. 
       
      Het is allemaal begonnen in Amerika in 1935 toen twee dronkaards nuchter 
      bleven door elkaar te steunen. Vandaag kan je in bijna elk land van de 
      wereld, in bijna elke stad naar AA-vergaderingen gaan. Ik ben nooit 
      alleen, eender waar en wanneer en kan altijd rekenen op hulp van mijn 
      vrienden. AA is een familie van meer dan 2 miljoen alcoholisten die niet 
      meer drinken en allemaal op dezelfde manier elkaar helpen. 
       
      Ik zou je nog iets willen vertellen. De meeste AA’ers hebben natuurlijk 
      een gezin met kinderen of familie. Ook zij hebben het niet gemakkelijk met 
      een vader of moeder of partner die drinkt en ook zij hebben op dezelfde 
      manier groepjes opgericht. De partners van de alcoholisten noemen zich 
      Al-Anon en de kinderen noemen zich Alateen. Mocht jij een vader of moeder 
      of een vriend of familielid met alcoholproblemen hebben dan kan je naar 
      zo’n Alateen-groep gaan. In die groep zitten dan leeftijdgenoten met 
      dezelfde problemen en jullie kunnen elkaar helpen. 
       
      Op de site www.stoppen.be kun je heel 
      wat vinden over AA enzovoort, ga maar eens kijken en als je vragen hebt, 
      vuur ze af. 
       
      Ook de mening van dokters vind je er, maar ik ben slechts een alcoholist 
      en net zoals ik liever niet heb dat dokters zich gaan mengen in AA meng ik 
      mij niet in hun manieren van oplossingen aanbieden. Vergeet echter niet 
      dat het steeds eerst en vooral via de dokters, therapeuten enz moet van 
      start gaan maar een verslaving heb je voor het leven en je kan niet je 
      leven lang naar de dokter gaan, wij gaan wel allemaal voor de rest van ons 
      leven naar AA.
    Terug 
    
       
  | 
   
 
    Dag K., bedankt voor je bezoek aan deze site. 
     
    Je neemt wel een moeilijk onderwerp, of had je geen keuze? :-) 
    Je mag gerust gebruik maken van wat hieronder komt, voor je spreekbeurt.  
     
    Ik ben W. en alcoholist, sinds enige tijd anoniem alcoholist wat wil 
    zeggen dat ik geen alcohol meer gebruik. Maar ik ben wel degelijk nog steeds 
    alcoholist en dat blijf ik voor de rest van mijn leven. 
     
    Ik zou wat willen vertellen over het alcoholist zijn, het worden en het 
    leren om er mee te leven.  
    In mijn jeugd heb ik zo goed als niet gedronken. Ik was wel pas 13 toen ik 
    begon te roken, op mijn 16de was dat reeds een pakje per dag. 
    Toen ik 18 was en samen met de vrienden van de klas mijn diploma mocht halen 
    gingen we met 4 nog een pint drinken. Behalve eens tijdens een schoolreis 
    was ik nooit alleen op café geweest, nu vonden we toch dat er wat te vieren 
    viel en als grote mannen bestelden we een pint, het was in Brussel en het 
    was Wiels. Elk gaf zijn rondje, we dronken er dus vier. Mijn drie vrienden 
    besloten dat het genoeg was en stapten op... ik weet niet wat er in mij 
    omging maar ik bleef zitten en in mijn eentje dronk ik verder. Ik herinner 
    mij niet hoeveel, ik weet dat ik stomdronken werd en de volgende dag 
    doodziek was. Wanneer ik er nu over denk was ik toen reeds alcoholist. Een 
    alcoholist is iemand die een paar glazen drinkt en vervolgens in de 
    onmogelijkheid is om te stoppen. Dat is heel eigenaardig hoor, ik was 
    compleet machteloos en het is mij later telkens overkomen. Wanneer ik enkel 
    glazen dronk, eender wanneer of waar, deed ik verder tot ik van de wereld 
    was. Er zullen jammer genoeg enkele mensen zijn die dit herkennen en ze 
    staan aan het begin van een lange weg... 
     
    Het heeft niet veel zin dat ik je vertel wat er de volgende vijfentwintig 
    jaar gebeurd is, niets om fier op te zijn. Het komt er op neer dat ik bijna 
    geen dag zonder alcohol was en 'een beetje' dat bestaat niet, het is altijd 
    tot de finish. Ik heb geen carrière gemaakt hoewel ik de eerste van de klas 
    was, ik weigerde een vaste partner te nemen, dat was een rem op mijn 
    vrijheid, ik heb dus geen kinderen, mijn familie zag ik niet, het gebeurde 
    dat ik een jaar maar één keer mijn ouders zag, mijn vrienden waren 
    drinkebroers, we waren elkaar trouw, maar aan de toog hé. Ik ga niet 
    vertellen hoeveel auto's ik in de prak reed, mijn contacten met de politie, 
    met de wereld van de lichtjes achter het raam, ik kan je enkel zeggen dat er 
    niet veel menselijk aan was. Ik dacht dat ik intens leefde omdat ik niet 
    veel sliep, maar er zijn periodes van verschillende jaren waaraan ik 
    helemaal geen herinnering heb... ik moet nogal geleefd hebben. 
     
    De laatste vijf jaar heb ik elke dag gezegd: 'morgen is het gedaan!' ik werd 
    een expert in het stoppen met drinken, alleen was het altijd, na mijn 
    verjaardag, of na het verlof, of na de feestdagen, enz. er waren dagen dat 
    ik tot zes uur 's avonds nuchter bleef, maar er was nooit een dag dat ik 
    minder dan 15 biertjes dronk, dat weet ik zeker omdat ik als test of mijn 
    geheugen nog werkte als ik in mijn bed lag, ze telde en ofwel kwam ik tot 15 
    ofwel was ik total loss en kon ik niet tellen :-) 
     
    Ik had iets voor die vijf jaar een vriendin gevonden, in een dancing, alle 
    twee goed dronken. We zijn nu nog samen maar die periode was wel turbulent. 
    Alle omstandigheden vertellen is wat lang maar het komt er op neer dat ik op 
    een avond in een café zat, alleen. Ik was juist terug van de kliniek, mijn 
    vriendin lag op intensieve, in coma met een alcoholvergiftiging en ik zat 
    mij te bezatten!  
     
    Toen besloot ik om er iets aan te doen, en niet morgen! Ik reed naar huis en 
    belde een nummer dat ik al jaren had, het was van iemand die naar AA ging en 
    die niet dronk, ik wist dat en had dat altijd eigenaardig gevonden. Het was 
    dinsdagavond en ze stelde voor om vrijdag langs te komen, om wat te praten. 
    Ik vond dat prima, ik vond alles prima. Woensdag besloot ik nog eens goed 
    door te zakken, het zou immer de laatste keer zijn en ik wilde minstens één 
    dag om te recupereren. 
     
    Die dag kreeg ik niet, de mensen van AA speelden het klaar om reeds 
    donderdag te komen. Ik zat dus behoorlijk met de daver toen ze er waren en 
    het enige waaraan ik dacht was: 'wat moet ik die mensen te drinken geven?'. 
    Behalve alcoholische dranken had ik niets in huis en ik veronderstelde dat 
    ze dorst zouden hebben, ik had immers altijd dorst en zij waren alcoholisten 
    wat moest dat bij hen niet zijn! 
     
    Dat ik dit verhaal kan vertellen is aan hen te danken, sinds die dag heb ik 
    niet meer gedronken. Dat is het wonder van AA. Niets of niemand kon mij 
    helpen en die twee mensen komen bij mij, ze vertellen een beetje over 
    zichzelf en ik drink niet meer... 
     
    Dat is nu reeds heel wat jaartjes geleden, ook mijn vriendin is naar AA 
    gestapt en gestopt, ook met roken zijn we gestopt en nog vele andere 
    abnormale zaken, je kan het niet voorstellen hoe verkeerd ik in elkaar stak. 
    Stilaan kwam ik er achter dat de omschrijving van wie ik ben beter met 
    volgende zin tot zijn recht komt: 'ik ben alcoholist en mijn probleem is 
    Willem' 
     
    Geloof mij dat stoppen met drinken pineut is in vergelijking met het een 
    beetje normaal maken van die 'Willem'. Dat is ook de reden dat ik al die 
    jaren trouw naar mijn AA-vergaderingen blijf gaan, twee maal per week. Ik 
    weet dat wanneer ik dit los laat ik opnieuw zal drinken, ik weet dat omdat 
    bijna iedereen die AA los laat opnieuw drinkt. Je vraag naar een verhaal van 
    een ex-verslaafde is dus een onmogelijkheid omdat ik hiervan niet kan 
    genezen. Zodra ik één pint drink zal ik ook de tweede nemen en ik zal niet 
    stoppen, daar ben ik zeker van. Ik ben nu wel een gestabiliseerde alcoholist 
    en dat gedurende heel de periode dat ik nuchter blijf maar ik weet dat het 
    onmogelijk is voor mij om sociaal te drinken. Ik kan ook niet één of twee 
    sigaretten roken, en al mijn karaktergebreken moet ik voortdurend in 't oog 
    houden. 
     
    Denk nu niet dat dat erg is. Ik heb nooit een beter en prettiger leven 
    gehad, ik heb enorm veel vrienden en kan op een normale manier omgaan met de 
    mensen. Met AA-ers kan ik dat wel gemakkelijker en AA-ers vind ik overal in 
    eender welke stad of land, ik voel mij bijzonder veilig.  
     
    Ik wens je veel succes en wanneer je het gevoel mocht hebben dat je 'niet 
    kan stoppen' kom dan even naar onze site, je vindt er zeker de mogelijkheid 
    om met ons in contact te komen, we zijn anoniem maar niet onvindbaar. 
     
    W. 
    
    Terug 
     
    
	
	
	 
         | 
    
      
     |